Blog

Ooit begon de wederopbouw van Den Haag in Moerwijk. Er kwamen laagbouwflats met binnentuinen, en badkamers met een lavet: een kruising tussen een gootsteen en een badkuip, waarin zowel de kinderen als de spruitjes konden worden gewassen. Nieuwe technieken (prefab) en vooruitgangsoptimisme stonden aan de wieg van de babyboomgeneratie die er opgroeide.
Van vooruitgang is nu niet veel meer te merken. In Moerwijk herken je de moderne tijd niet aan comfortabele woningen of hippe horecazaken, maar aan de diversiteit aan mensen op straat. (Klein) kinderen van gastarbeiders, (voormalige) overzeese Nederlanders, statushouders en oorspronkelijke Hagenezen (16%) moeten het met elkaar zien te rooien. Bij metingen naar armoede, ziekte en werkloosheid slaan de wijzers hier meteen in het rood. Made In Moerwijk (MIM) wil die spiraal doorbreken. De onderneming die draait om maatschappelijke winst biedt werkgelegenheid aan mensen die al een tijd aan de zijlijn stonden. Ze maken producten van afval en doen klussen in de buurt. Onder het motto alles en iedereen is ergens goed in of goed voor zijn ze bij MIM begonnen aan de circulaire toekomst van Den Haag.
Monique Oostdam ( was ambtenaar, studeerde geschiedenis, woont in Rustenburg-Oostbroek)) kijkt er een paar maanden rond. En schrijft over wat ze ziet en denkt.